Met rode wangen en de mondhoeken naar beneden stond ze naar het schap te kijken. ‘Maar daar heb ik niet genoeg geld voor, mama’ zegt ze tegen me. We zijn inmiddels al 1,5 uur in de speelgoedwinkel en het ziet er niet naar uit dat we snel naar huis gaan. In het winkelmandje ligt wel wat speelgoed, maar we hebben nog niet alles gezien in de speelgoedwinkel, ik weet dat er nog belangrijke beslissingen genomen moeten worden. Ik draai me om naar Wieger en fluister ‘nu begint de geldles’.
Soms voel ik mij een wandelende pinpas voor onze kinderen. Ze lijken te denken dat ze maar een geluidje hoeven te maken en we kopen iets voor ze. Daarom besloten we dit anders aan te pakken zodat ze meer gaan leren over geld en de waarde ervan.
Onze kinderen zijn 8 en 10 jaar oud en vanaf groep 3 krijgen ze zakgeld, elke week, handje contantje. In het begin kochten ze elke keer dat ik in de Action was frutsels zoals gummetje of kleine knuffels en voor ik het wist leek ons huis op een Action filiaal. Hoewel we vinden dat ze zelf mogen beslissen waar ze hun geld aan uitgeven, merkte ik dat dit niet werkte. Ze werden niet echt blij van een aankoop, het werd een automatisme. Daarom bedacht ik iets anders.
Ze verdelen hun zakgeld (en verjaardagsgeld) over drie potjes:
Potje 1: Dit wil ik nu uitgeven
Potje 2: Hier spaar ik voor de korte termijn
Potje 3: Dit is voor later (hier krijgen ze van ons rente op)
Het potje ‘dit wil ik nu uitgeven’ mogen ze twee keer per jaar gebruiken om iets voor zichzelf te kopen. Op die manier hebben ze net iets meer geld, kunnen ze iets kopen waar ze echt blij mee zijn en net iets beter aansluit bij hun wensen. Het bedrag dat daarvoor opzij gelegd is, is het bedrag dat ze kunnen besteden, niks meer.
De les begint dan ook altijd als dat bedrag op raakt en ze moeten kiezen. Op dat moment zie en voel je dat ze de waarde van geld in gaan zien. Ze hebben er lang voor moeten sparen dus willen ze er iets van kopen dat voor hun waarde heeft en waar ze blij van worden. Soms hebben ze niet genoeg voor datgene dat ze graag willen hebben, dan leren ze dat niet alles te koop is als er een einde aan je geld zit.
Het is grappig om te zien dat ze de lessen allebei op een andere manier meenemen. Waar onze dochter dan kiest voor goedkoper speelgoed dan wat ze oorspronkelijk wilde, neemt mijn zoon (met tegenzin) zijn geld weer mee naar huis en spaart liever door zodat hij echt kan kopen wat hij wil.
Na 1,5 uur lopen we dan toch de speelgoedwinkel uit met twee blije kinderen. Ze hebben moeten schipperen, rekenen en kiezen, maar uiteindelijk hebben ze hun keuzes gemaakt en zijn ze binnen hun budget gebleven. Missie geslaagd, geldles geleerd. Op naar de volgende les.
